www.84psp.fora.pl

variag

W USA nakręcono taki krótki filmik na strzelnicy ze strzelania z polskiego kb ppanc wz.35. Widać że strzela zaparł się nogami by kompensować odrzut a tu "wiekiego odrzutu" jakoś nie było:
[link widoczny dla zalogowanych]

Miłego oglądania Very Happy

Poltan

Niesamowicie się coś takiego ogląda. Choć jak sobie pomyślę o dopuszczeniu pojazdu pancernego na jakieś 200-100 metrów to skóra cierpnie! Tak na marginesie ojciec naszego kolegi Romana służący w 22 puł jako bardzo dobry strzelec (na zdjęciach widać na lewym ramieniu sznur z dwoma chwastami) w czasie kampanii strzelał właśnie z kb wz. 35.

variag

Co prawda to prawda, nerwy by trzeba było mieć jak postronki by podpuścić pojazd pancerny w zasięg skutecznego strzału. Szkoda że do tej amunicji nie opracowano pocisku smugowego, zapewne ułatwiło by to strzelcowi obserwowanie trafień w cel. Kaliber też chyba nie najlepiej dobrano, lepszy byłby nabój oparty o 13,2mm Hotchkiss, odrzut może byłby większy, ale cała gama pocisków była by do wyboru.
ps mój śp dziadek, co widać było na zdjęciu, miał sznur "strzelca celnego" Wink

fishbed

Ciekawi mnie jedna rzecz. Mianowicie jak przebiegało szkolenie strzelca Ura? Czy tak samo jak żołnierza mającego na uzbrojeniu Mausera, czy może kładziony był większy nacisk na jakieś dodatkowe umiejętności.

Poltan

Jakie szkolenie. Rozkaz do otwarcia skrzyń specjalnych wyszedł z MSWojsk. jak się nie mylę gdzieś około połowy lipca 1939. Jest sporo relacji na ten temat. Ja przytoczę coś z naszego podwórka. Fragment relacji dowódcy 30 DP gen. L. Cehaka: [...] Tuż przed wyjazdem pierwszych transportów, a w niektórych wypadkach i po wyjeździe, pierwszych baonów zostały poszczególnym pułkom dostarczone skrzynie zamknięte "ściśle tajne - otworzyć na specjalne zarządzenie". Przy czym żadne pismo dotyczące tych skrzyń nie nadeszło, to też dowódcy pułków o ile jeszcze byli w miejscu garnizonów, względnie ich zastępcy, nakazali złożyć te skrzynie w magazynach mob. Dopiero gdy transport dowództwa dywizji był już na stacji w Brześciu nad Bugiem nad ranem dnia 25 III 1939 zjawił się jakiś oficer z Warszawy z tajnym pismem do dowódcy dywizji, w którym było powiedzianym, że skrzynie dostarczone zawierają specjalne karabiny przeciwpancerne i taką a taką ilość skrzyń należy przydzielić każdemu baonowi, który ma je zabrać ze sobą w pole nie otwierając takowych bez specjalnego zarządzenia. Wówczas dowódca dywizji połączywszy się z poszczególnymi garnizonami z Brześcia nakazał by następne baony odjeżdżające zabrały odnośne skrzynie również i dla baonów które już odjechały [...].
Stanisław Piotrowski oficer 2 psk w swoich "średnio" obiektywnych wspomnieniach pisał pod datą 31 sierpnia: [...] chodzi o rusznice przeciwpancerne. Czy nie można otrzymać ich więcej? Trzy na szwadron to zbyt mało. I drugie pytanie: przerobiliśmy ze strzelcami wyborowymi dość dokładnie instrukcję. Czy nie można przeprowadzić choć dwóch, trzech strzałów próbnych, aby sprawdzić podana tam teorię? Chodzi również o to, aby żołnierze nabrali przekonania do tej nowej broni, aby zobaczyli, że przebija pancerz stalowy. Ma Pan rację (powiedział Mularczyk) , ale nic na to poradzić nie mogę. teraz strzelać nie możemy, aby nie ułatwić zadania szpiegom niemieckim. obsługa rusznic jest prosta, identyczna, jak karabinu [...].
Tak sobie myślę, że prostota to jedno, a wiara w skuteczność to drugie. Powiedzieć prostemu strzelcowi, że czymś podobnym do zwykłego karabinu może unieruchomić czołg hmm. I chcieć aby w to bezkrytycznie uwierzył.

variag

fishbed

Czyli można powiedzieć, że sami strzeliliśmy sobie samobója poprzez zachowanie tajemnicy wojskowej. Szkoda, że od marca 1939 roku, kiedy zaczęto przesuwać dywizje na zachód, nikt nie pomyślał nad tym, że dobre wyszkolenie strzelca Ura może przynieść tylko plusy. Czy są znane jakieś statystyki dotyczące liczby zniszczonych pojazdów niemieckich ogniem z kb. wz.35?

variag

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Na zdjęciu zaznaczone na biało trafienie z naszego kb ppanc wz.35
Trudno by pojazdy o takich uszkodzeniach klasyfikowano jako trwale niezdolne do walki. Mógł zostać ranny lub nawet zginąć kierowca - mechanik, ale pojazd dalej nadawał się po szybkiej naprawie do dalszej walki. Gdyby używano amunicji przeciwpancerno - zapalającej skutki ewentualnego pożaru mogły być dużo groźniejsze.

Chyba więc przesadzono z tą "tajemnica" wobec tych karabinów, znane są przecież one już w czasie I WŚ. Ten "nasz" miał jedynie bardzo "wyśrubowane" parametry strzału, co wpływało na szybsze zużywanie się lufy.

Poltan

W mojej opinii była to broń bardzo doba - jak na owe czasy oczywiście. Problem wynikał z uświadomienia i wyszkolenia strzelców, zasad użycia broni. Podstawa to wiedza, że nie będzie błysku, że pojazd może się jeszcze przez chwilę poruszać, ale jest wyeliminowany z walki.
Fakt, zniszczenia były najczęściej odwracalne, ale w danej chwili, w trakcie konkretnej potyczki unieruchamiano pojazd zabijając jego załogę. Wyszkolenie obsługi czołgu nie trwa tyle co pstryknięcie palcem trzeba o tym pamiętać. Pojazd wrócił do służby ale trzeba było go jeszcze obsadzić.

variag

Poltan

Niestety w przypadku szkolenia załóg nie mogę się zgodzić. To nie jest sprawa ani łatwa ani szybka. Pisze Pan - wymienić i tyle. Ale w pewnym czasie przy większych stratach może nie być czym wymienić. No chyba, że mówimy o Rosjanach Smile

, którzy wysyłali nierzadko do boju kompletnie nie wyszkolone załogi. Proszę zwrócić uwagę kogo ewakuowano na zachód w pierwszej kolejności po kampanii 1939 roku - pilotów, saperów, kierowców. Dziś wydaje nam się to proste, wtedy nie było.

variag

Bo zakładamy że ilość załóg do ilości pojazdów pancernych to takie "sztywne" 1:1
Ale chyba należy przewidzieć takie przypadki jak choćby durchfall u jakiegoś załoganta, i trzeba mieć kogoś w zanadrzu by go zastąpić.

Poltan

W tej kwestii będę trwał przy swoim. Nie mówimy bowiem o pięciu zniszczonych maszynach. Straty niemieckie w broni pancernej w 1939 roku szacuje się różnie. Niektórzy historycy niemieccy podają 1000 szt. Trafiają się i liczby sięgające i 1400 sztuk. Z tego bezpowrotnie około 250-300 maszyn. Jeśli z trafionego pojazdu zginął choćby jeden, tylko jeden członek załogi z co drugiego pojazdu, to mówimy o stratach osobowych rzędu kilkuset osób. Moim zdaniem to jest jednak spora i dość trudna do zastąpienia w krótkim czasie strata.

variag